Fotoğraf: Didem Kendik
Local Wonders
Esat Ağırbaş, Esat Ağırbaş Barbershop
Deneyimli berber, Vali Konağı Caddesi'nin sonundaki berber salonunda müşterilerinin kendini evinde hissedeceği bir ortam yarattı. Fezi Altun’un tıraş için favorisi.
Yazı Valerie Dayan
Fotoğraf Didem Kendik
- PAYLAŞ
- LİNKİ KOPYALA
Kendini kısaca tanıtır mısın?
Ben Esat Ağırbaş, aslen Sivaslıyım, doğma büyüme İstanbulluyum. On yedi yıldır bu işi yapıyorum. İlk işime Harbiye’de başladım; o zamanlar okuldan sonra çalışmaya devam ediyordum. Serüvenim böyle başladı.
Güzellik ve bakım dünyasına nasıl giriş yaptın?
Bir şeyleri değiştirmek için gibi klişe şeyler söylemeyeyim. (Gülüyor) Okuldan sonra tıraş olmak için gittiğim bir yer vardı, oradaki ustam bende nasıl bir ışık gördüyse, “Sen burada işe başla” dedi. Hemen o gün başladım, tabii ki para da kazanmaya çalışıyordum. Şartlar iyileşmeye başlayınca, bu işe girmeye karar verdim. Zamanla meslekte kendi tarzımı bulmaya başladıkça aldığım haz başka oldu.
Esat’ın salonunda neler farklı?
Burada berber havası değil, evine gelmiş gibi hissettiren bir ortam var. Zaten salonun mimari konsepti de tamamen bu şekilde: Bir evin salonuna benziyor. İnsanların geldiklerinde kendilerini rahat hissetmeleri önceliğim. Tıraş da tamamen müşterinin istediği, rahat edebileceği, yaptığı işe, içinde bulunduğu sosyal hayata, kısacası her şeyine uyum sağlayabilecek şekilde yapılıyor. Gelenler buradan mutlu ayrılıyor. İstediğim de bu.
Mahalle berberinde çalışmanın en iyi yanları nedir?
Berberlik yaparken, bir yandan muhtarlık da yapıyor gibisin. Çünkü gördüğün herkes ile diyaloğun var. Onlardan biri oluyorsun, bulunduğun ortama tamamen ayak uyduruyorsun. Çok güzel bir şey, bir kere o eski sıcaklığı koruyorsun. Benim ustam şöyle derdi: “Bir şeyi okulda öğrenebilirsin ama gelip burada çıraklık yapıp o tozu almak bambaşka bir şey.”
Peki müdavimlerle çalışmanın en sevdiğin yanı nedir?
O zaten tadından yenmez! Çok başka güzellikte bir deneyim.
Uzun zamandır müşterin olanlar var mı?
12 yıldır gelen müşterim var. Düşün, ben bu işi 17 yıldır yapıyorum. Çıraklığım bitirip, kalfalığa adım attığım günlerde ilk, kendime ait müşterilerim olmaya başladı. O zamandan beri gelen müşterilerim ile her seferinde “Görüyor musun, başladığın zamandan nereye geldin” gibi diyaloglar yaşanıyor.
Bunu hepimiz biliriz: insanlar genelde dişçisini, berberini kolay kolay değiştiremez. Bir alışkanlık oluyor; yeniliği pek sevmeyenler de “Her zamanki gibi yap” diyor. Sen o koltuğa oturduğunda birinin senin ne istediğini bilmesi çok başka, çok önemli bir şey.
İşinde nasıl sorunlar çıkabiliyor?
Genelde randevular konusunda sıkıntı yaşıyorum. Çünkü ben dakiğimdir; randevun 11:00’de ise 11:00’de gelmen lazım. Gecikiyorsan yarım saat öncesinden haber vermelisin. Kırk dakika aralıklarla müşteri alıyorum, randevuya riayet edilmezse bunu bir saygısızlık olarak algılıyorum ve bir noktaya kadar tolere edebiliyorum. Artık zamanın verdiği yorgunluk mu, bıkkınlık mı, bilemiyorum. Aslında bıkkınlık da değil, çünkü işimi gerçekten çok severek yapıyorum.
Pandemi döneminde neler yaşadın?
Herkes gibi ben de hazırlıksız yakalandım. İşleyen bir düzen ve özgürlüğüm vardı, bir anda hepsi elimden alındı. Bunun yanı sıra ödemeler, işleyen bir dükkan, ev, bakılması gereken insanlar da var, fakat bir anda dükkanlar kapandı. Doğal olarak bir geçim zorluğu yaşandı. Biraz bütçemiz olduğundan, çok şükür büyük hasarlarla atlatmadık. Çok arkadaşım dayanamadı ve dükkanlarını kapattı; nitekim maliyetler ve giderler çok fazla. İnsanların alışılagelmiş bir standardı vardı, o standarttan düştükten sonra büyük sıkıntılar yaşadılar. Evet biz de yaşadık, dile kolay 75 küsur gün kapalı kaldık. Tekrar açıldığımızda o ilk 10 gün baya yoğun geçti.
